100% лично

Еден ден во Мала Преспа што не беше патување, туку сведоштво. За писателот Стерјо Спасе. За жените од Глобочани и Долна Горица. За калта, крапот, тишината и отпорот.

„Можеби музејот е демант на идејата дека тагата е слабост, а тишината – опасност.“

Можеме да се вратиме на гневот, ако сакате. Зашто тој не е во кршењето и скандирањето. Можеби некој ќе се сети дека гневот е желба за возвраќање болка.
Чекавме да помине. Една недела, две недели. Нешто да не‘ разбуди во среќна земја. Ништо. Само еден необјаснив мирис на изгорено тлее. Изгорената душа така мириса.

Не пишувам за да се вратам.
Пишувам затоа што молчев, но не можам да прифатам дека некои работи ќе поминат.
А нема ништо поопасно од жена што молчи – а може да ти каже сѐ.

Некои добиваат Оскар, некои само гледаат како Академијата тестира нови облици на хаос. А некои, како Steve Olive, се грижат единствената константа на вечерта – црвениот тепих – да биде беспрекорен додека сите останати глумат дека нешто значат.

Имаше само една бела патека која ве канеше да чекорите и – ако сте доволно храбри – да оставите своја порака. Белината во таа црнина изгледаше како пат што води или кон просветлување или кон невидлив амбис.

Во нашиот, и онака фрагилен образовен систем, во кој наизменично ‘стратешки‘ му се додава и одзема, на кој како ќе му текне зависно од актуелната политичка ориентација, во која децата едвај се снаоѓаат и развиваат отпор кон восприемање на знаење, најмалку што ни требаше е да ги отстраниме науките кои го хранат умот и духот.

За присоединување на женската и машката енергија кај секој од нас, веќе и врапчињата знаат, а знаат дека и жените тоа добро го спакуваа во последните 50-ина години. Ја разбудија машката енергија, се организираа, приоретизираа, еве ги менаџираат. Но не е тој напор и преместување на лежиштето без одреден цех.

‘Земи ме за своја драга и тогаш да се венчаме. Љубовта до смрт ќе исчезне ако предолго се двоумиме.’ Роберт Херик
Некој кутар селски благородник со име Алонсо Кихада решил да биде витез скитник и се нарекол Дон Кихот од Ла Манча. Како да се дефинира неговиот идентитет? Тој е она што не е.

Оваа Василица, ако си во Битола – врти го мазникот и моли се паричката да ти падне и да имаш 5 минути слава во друштвото и на социјалните мрежи. Ако си во Вевчани – отвори ги очите. Никогаш не знаеш што ќе ти се падне таму. И кој ќе биде зад следната маска.
Честита Василица. И запомнете – маските може да кријат, но секогаш кажуваат повеќе отколку што треба.

Снегот – совршенство што паѓа без причина. Има нешто бесрамно во начинот на кој снегот паѓа. Не бара дозвола, не прави врева. Само се појавува – совршен, молчалив и леден. Овој опис Кери Бредшо, го кажа во една своја реплика, мислејќи на средба со бившиот дечко на некоја журка на Менхетен и додаде дека, ова е и добар опис за снегот.

Пред неколку дена беа доделени наградите „Златен глобус“, втори по важност по Оскарите. За најдобра женска улога ја доби Деми Мур за филмот „Супстанца“, филм кој добро ја нијансира и гротескно ја критикува таа пресија на ентертејмент-индустријата „ѕвездите“ да изгледаат перфектно според наметнатиот стандард и да не стареат доколку сакаат да останат во игра.

На човек му е одбојно да слуша проповедање за својот живот во интерпретација поинаква од онаа неговата.
Лага е дека младоста прифаќа нешта што староста би ги одбила да не мора.

После сите мажи во нејзиниот живот, оваа харизматична икона во едно ТЕД обраќање вели: не знам што би правела без моите женски пријателки, ЖИВА сум единствено поради моите женски пријателки.

Што зборуваше Џејн Биркин, една од најубавите жени на светот за животот и убавината што исчезнува.

Социолозите сметаат дека социјалните мрежи уше повеќе ги отуѓија луѓето. Се‘ е достапно но никој не е навистина достапен.

Едно писмо до сите девојчиња, девојки и жени. За животот, за нас, за мажите на нашиот живот, за нивните и нашите мајки, за взаемната љубов.

Удварањето“ или поскорешно „пуштањето“ полека се пакува во историјата

Во Скопје повеќето мажи имаат жена, девојка, ситјуешншип, свеж флерт и неколку пендинг чета

Да, криза е, и затоа е потребно делување, а тоа значи повторно пронаоѓање на жената која таа ја
познава и ја сака. На овој начин таа ја отфрла површната судница од надворешниот свет, го негува својот внатрешен бескраен свет, бидејќи во меѓувреме избледувал, или се менувал, светот кој сега конечно го прегрнува и на тој начин станува посилна од кога и да е