Добри ли сте?
1. ЛОКАЛНИ КАКО И СЕКОИ ДРУГИ
Невозможноста нешто да се промени ниту во начинот на промовирање (со мали исклучоци кај независните) ниту во изборот на кандидати (партиски луѓе) укажува на длабоко конзервативно општество во кое половина од граѓаните воопшто нема да гласаат, а другите не сакаат вистински промени. Партиите сметаат само на своите гласачи што се клиенти на власта или опозицијата. Се спојуваат партии, мали и големи само за да се собере процентот потребен за да помине некој кандидат, што подоцна ќе донесе нови позиции за партии што со години имаат ист број пратенци и никакво членство. Тие се главно исти луѓе што десетици години се пратеници, пред доволно да остарат. Така е и овојпат. Застарен и депресивен пристап и многу фрлени пари на опрема и запалки.
2. БЕСМИСЛЕНИ СЛОГАНИ
Избери со срце, избери со ритам! Срцето на градот е во нас, во луѓето! Така велат... Слоганите се бесмислени, нараторите како пред триесет години, штиклирањето во визуелниот запис е толку грдо, што никој не го ни забeлежува. Огромни билборди со фотошопирани лица и бројка на гласачкото ливче е џабе фрлена пара, зашто сите знаеме дека нема да има никаков ефект врз гласачите. Платените политички програми со празни слогани од типот ‘прво човек потоа градоначалник‘ (?) или ‘Знам и Македонија знае‘ (?), само ја потврдува непотребноста на платената политичка програма освен што покажува кој колку пари дава (кого купува) за тоа видео од кое ништо нема да биде запаметено. Во 21 век кампањата треба да биде инвентивна, без патетика и траорна музика, како и нарации од типот ‘мало парче земја, но со голема душа!‘ Кога не можат да се пофалат со сегашноста, тогаш манипулираат со минатото. Или си играат со зборови, како на пример дека ќе направат ‘ултрамодерен парк‘. Или дека ‘Скопје ќе го прави по скопски‘, вели Орце. Што и да значи тоа. ‘Да го одбраниме Карпош‘, вели Стевчо? Од кого освен од него, би рекле некои од неговите сограѓани.
3. КАНДИДАТИ ПО ВТОР, ТРЕТ, ЧЕТВРТИ ПАТ
Речиси никој не го поставува прашањето зошто кандидат за градоначалник што е актуелен се рекламира повторно на митинг, на бина и далеку од проектите што ги реализирал претходните 4 години. Тоа што го испечатил на хартија е мртво слово на хартија, се‘ додека не го покаже на дело. Наместо секој актуелен градоначалник да ги покаже во живо своите достигнувања, мавта со печатени брошури. Тоа е затоа што на терен работите се многу поинакви од сликите во брошурите. Поради тоа, прашање е каков континуитет може да има во една општина и на што личи програмата за нареден мандат, кога она што е веќе направено е на очиглед на сите што сакаат да го видат. Ова не важи за гласачите по професија. Општините место да стареат пропаѓаат токму пред очите на оние што овој месец нема да штиклираат како на флаерот, туку само рамнодушно ќе заокружат бројка.
4. СЕ‘ Е НА ВИДЕЛИНА КОЈ САКА ДА ВИДИ
Нема потреба од говори и прегратки. Евидентен е примерот со општините во кои урбаната опрема е запуштена, тревниците исушени, дрвјата неодржувани, зградите во изградба не почитуваат никакви правила за заштита на околината и складирање на градежен шут, се гради без план, и сето тоа е на очиглед на сите. Се зборува за некаква гордост ‘искрена чесност, чисти образи‘ дури и во Кочани, каде што токму заради раширена корупција и злоупотреби од локалните и централната власт, се случи трагедија што никој не може да ја заборави и игнорира, освен власта што сега ветува милиони вложување во овој град. Како ќе гласа еден жител на општина за актуелен градоначалник, кога нема каде да седне зашто сите клупи се искршени. Нека излезе актуелниот градоначалник на Аеродром да го види кејот и клупите. Па потоа нека се гордее и нека се кандидира вторпат. Нека излезе градоначалникот на Центар да види ќошести згради и урбан хаос.
5. ЕТНИЧКИ ОПШТИНИ
Поделбата на општините е очигледна и не помага за соживот. Поради застареност на идејата и непостоење на желба за промена и потврдување на желбата за соживот. Пример е Струга, во која со години владее Мерко, пример се и Тетово и Чаир, градови и општини во кои нередот е на секој чекор. Со години инфраструктурата не може да се среди, ниту за етнички Албанци, а ни за етнички Македонци со нивните етнички обележени градоначалници. Раздели па владеј е нивната максима. Откако знаат за себе исто ветуваат. Само ја препишуваат својата претходна програма. По 4 години на власт, Касами вели дека во Тетово времето на застој помина. На кој застој мисли ако не на претходните 4 години? Изборите биле референдум за Албанците, вели Али. И така до бескрај.
6. ПРИМЕРОТ СО ЗОХРАН МАМДАНИ
Дека немаат никаков допир со светот во предизборието ниту маркетинг агенциите ни партиите покажува примерот со Зохран Мамдани и неговиот успех во трката за Њујорк каде што од комплетен аутсајдер стана политичар за кој најмногу се знае и се зборува како демократски кандидат за градоначалник на Њујорк. Медиумите објавија доста ‘шокантни‘ податоци: дека во моментов само за двајца сенатори се знае повеќе отколку за Зохран и дека благодарение на неговата кампања многу независни кандидати во Америка добиваат значење. Во својата кампања што ја започна со 0 долари, Мамдани немилосрдно се фокусираше на бесплатен превоз, бесплатна грижа за деца, замрзнување на кириите за регуларни станови, па анкетите покажале дека главна грижа на населението не е веќе сигурноста на градовите, туку намалувањето на трошоците. Мамдани стана попознат во јавноста од многу политичари со подолг мандат во јавниот живот.