
<h2 class="wp-block-heading">Пред да наполните 50 години&#8230;</h2>



<p>Ова е писмо до сите жени на сите возрасти. За животот, за љубовта, за мене, за вас, за мажите на нашите животи, за взаемната љубов, за нашите мајки и мајките на нашите мажи. Предупредување. Сугестија. Искуство. Кога ќе наполните 50 години тоа не се средни години, туку две третини од живот кој поминал. Не е сеедно како поминал. Овој август ќе наполнам 50 години. Да, да, и мене ми звучи како лоша вест. Тоа што старееме само за околината не ја намалува дефинитивноста на ‘округлата‘ бројка што не&#8217; затекнува неспремни. Прелиминарното чувство е доста чудно: како кога ќе го допрете дното. Со години велите дека начисто ќе пропаднете и кога пропаста е тука и можете да ја поднесете, тоа битно го намалува стравот. Едноставно и просто, на грбот носите 50 години живот што не сте го менаџирале најдобро. Главата ви е изудирана, зашто пречесто сте ја удирале во ѕид. Затоа што наивно сте мислеле дека е потврда од него. На 50 години сте без илузии и немате време да ги завршите работите што тогаш сакате да ги почнете. Оттаму доаѓа депресијата. Сакам ова да им го кажам на сите жени, зашто младоста знае да биде замка, како кредит за одмор, чија наплата доаѓа многу подоцна. Задоволството се плаќа. Плаќање со почек. Така, без да барам дозвола да прашам било кого, пишувам едно писмо до сите девојчиња, девојки и жени. За животот, за нас, за мажите на нашиот живот, за нивните и нашите мајки, за взаемната љубов. Не мора да се сфати драматично, но може да помогне, да делува превентивно, отрезнувачки, можеби на моменти ќе биде патетично, депресивно, на моменти тажно, самосожалувачки. Ние жените сакаме да ризикуваме. Потоа, на 50 години стануваме како милитантната феминистка Валери Соланас. Бесни и тажни. Да не се лажеме, не е сеедно каде си роден. Во нашето сурово патријархално општество што глуми слобода на мислење, за сите еднакво, партиските активистки ќе ве убедуваат да раѓате што повеќе македонски синови, без разлика што нивните вождови се‘ уште не си ја цивилизирале и образувале фалангата што треба да ги прави и одгледува децата. Сурово е, знам, но вистината никому не му се допаѓа.</p>



<h2 class="wp-block-heading">Сите жени се исти</h2>



<p>Македонските девојки веќе не го спомнуваат принцот на бел коњ, затоа што тој во меѓувреме не носи дива грива на својата глава која му е избричена и едвај ја сместува во најновиот модел BMW. Да не ги обвинуваме нивните мајки дека ги учат оти сите жени се исти. Синовите ќе пораснат, и многу често ова ќе го сфатат буквално. Навистина со сите жени ќе се однесуваат исто. Она што е важно, е да не ги барате виновниците во другите, зашто во еден момент ќе налетате на себе. Никој не ви е виновен што сте сакале да бидете излажани. Што ве учат вашите мајки? Исто така дека сите мажи се исти, па треба да останете со првиот и единствен. Тоа не е толку далеку од вистината, зашто секој втор и нарден ќе сака да имате друг што ќе ве храни и ќе ви купува облека. Како велеше еден маж: мене не ми треба жена, јас веќе имам жена. Мене ми треба љубовница. Во ниту еден случај немојте да прифаќате да бидете љубовница. Тоа е основно правило во животот на една жена. Втората жена никогаш нема да стане прва жена, исто како што вториот маж нема никогаш да биде првиот. Еден писател ќе ве убедува дека љубовта трае три години: првата година купувате мебел, втората го преместувате, третата го делите. И тој лаже. Како маж. Деконцентрирани, фрустрирани, притиснати од своите неуспеси, ќе ве лажат, што ќе ве спречи самите да сфатите: взаемната љубов трае вечно. Инаку е куса и минлива. Пресметлива. Токму затоа што не е взаемна и непресметлива.</p>



<h2 class="wp-block-heading">Заглавена жена</h2>



<p>За прекинување на заблудите мажот користи секира, а жената тупа тестера. Дури таа страда, тој веќе лета од цвет на цвет дури не слета на цвет месождер. И тогаш, жената ќе биде виновна, а тој ќе биде жртва. За соседите, за семејството, сеирџиите, бившите љубовници, бившите сопружници. Сте се побуниле, но претходно сте погрешиле. Сте кажале на глас дека во ова општество не може да се живее ниту во брак, а камоли разведен. Ако се омажите, не се разведувајте. Разводот е за богати. Плус кој ќе ве сака со тој товар од претходно. Како анегдота се кажуваше за писмо што љубовникот му го пратил на сопругот на својата љубовница, кога му кажала дека сака да се разведе: &#8216;Прибери си ја жена ти. Разубеди ја&#8217;. Искуствата на разведените жени кажуваат дека продолжуваат да живеат како нечии љубовници, се додека не останат сосема сами. Живеат меѓу ѕидови кои не се нивни, во кои се недобредојдени, каде што претходно имало некои други жени, каде што се нерасчистени имотните односи, каде што на полиците стојат албумите со слики од претходните животи, каде што некој некому нешто должи. Некои жени со своите мажи комуницираат по мејл во кој бараат пари. Тоа се зафатени пари кои тој ќе ги даде. Таа е неговата прва жена. Тој е должник. Лошиот живот не е ништо друго освен недостаток на љубов. Можеби таа повеќепати ќе се роди, ако самите можете да си ја платите облеката, живеалиштето и имате сопствен автомобил што тој нема да има проблем да го вози. Исто како што неговите пари нема да бидат ваши, а вашите ќе бидат заеднички. Мислите дека претерувам. Не би ви препорачувала да го проверувате кажаново. Парите и премногу често ќе бидат спомнувани и злоупотребувани.</p>



<h2 class="wp-block-heading">Остварена мајка </h2>



<p>Мислете. Сами сте, значи мислите. Жената во ова општество е деконцентрирана. Заглавена во кредити, нерасчистени сметки, животни грешки, наивност, мажи кои ја сметаат за добро и познато зло, наместо новото и непознато. Денес ќе се омажи, утре ќе почне да ја озборува свекрвата, сопругот, сите кои не и&#8217; помогнале, кои ја нејќат, на кои не им чини, не им е доволно љубезна, како да има мерка за љубезност. Мажот не чисти, не готви, не чува деца, тоа, драги мои, не му е запишано во работните задачи кога ќе го потпише она парче хартија, во кое се колне на љубов дури смртта не ве раздели. Можеби ќе ве освести тоа што матичарот пет минути претходно на истата маса, слуша резултати од спортска прогноза. Наполнете 30 години пред да решите да се &#8216;остварувате како мајка&#8217; и да го мистифицирате и глорифицирате бракот, да го сметате како решение или како нешто нормално. Занесената госпоѓица што едвај чека да го покаже прстенот со напомена дека кажала ДА, сонува за бел фустан и кујна. Во совршениот свет девојките никогаш не би биле привлечени од еден толку вештачки изум како што е бракот. Ќе сонуваат за страст и искреност а не за некој тип во евтин смокинг и фото сесија во поле со булки и пари однапред предвидени за таа цел. Не гледајте сапуници, инфлуенсерки, не се прилагодувајте на средината. Не чекајте принц на бел коњ кој од вас ќе направи уседелица или пакосница, туку препознајте некој несовршен маж кој би можел да ве направи среќни. Тој не е ни средтсво ни цел. Немојте да кажете дека не препознавате кога некој не ве сака. Потпрете се на своето шесто сетило. На себе. Не барајте бастун што ќе го чувате зад врата и ќе го вадите по потреба. Не прифаќајте да бидете бастун на кој некој ќе се потпира. Никој не треба да располага со жената и со нејзиното време и тело. Има разлика меѓу сака и треба, мажот не е банкомат ниту сигурна куќа во која може да се избега од себе или од друг маж. Ако сака да си оди пуштете го. По првата и втората кавга не треба да има трета. Или сте добро или не сте. Бракот не е компромис, тоа е една од најголемите лаги. Луѓето се тие што се. Ако ја тепа првата жена ќе ја тепа и секоја наредна. Исто е и со сите други пороци. Ако една е парче мебел секоја ќе биде како парче мебел. Тоа е школото во кое се учи дека сите жени се исти. </p>



<h2 class="wp-block-heading">Погрешен избор</h2>



<p>Жената живее под постојан стрес дека нешто треба да направи: да раѓа, да заврши, да допере, да допегла, да нема време, да прима гости, и&#8217; велат дека мажот ќе ја остави, ќе најде друга, дека на крајот и децата ќе ја остават, дека ќе остане сама и стара, дека не заработила доволно пари, дека е стара и кога е млада, дека греши, дека не прави бразилска депилација, дека на улица има девојки со лопата да ги ринеш&#8230;Веднаш треба да биде пратен кај некоја од нив. Слободата не избор е важна, дури и ако изборот е погрешен. Мајките ги учат своите ќерки дека во животот се најважни парите и среќата, но ова не е добар редослед. Вистината ретко ќе ви ја кажат: а тоа е никогаш да не влегувате во врска со друг маж ако веќе имате еден. Зашто, оној на којшто мајка му му кажала дека сите се исти, не се разликува од оној на кој му кажала дека ако бил умен, ќе нашол сопруга слична на неа. </p>



<h2 class="wp-block-heading">Тоа или ништо</h2>



<p>Девојките на овие простори се деконцентрирани. Не се прашуваат што се&#8217; можеле да направат додека се обидувале да докажат дека ја имаат во раце љубовта на својот живот. Не сфаќаат дека педесетте години не од толку далеку им се потсмеваат на наивноста. Љубовта ако ја има, веднаш се гледа. И со очи и со срце. Во овдешни услови, на педесет години сме одамна мртви жени кои го одживеале животот. Премлади за смрт, престари за живот. Всушност жртвите на заблуди се демоде. Жените што мразат мажи се демоде. Во мода е размислување. Брачниот тоталитаризам продолжува секојдневно да перпетуира несреќа. Пак е фрлен мамецот во служба на лажни принципи. Еден француски писател пишува: &#8216; Бев неблагодарно селанчиште, потомок на беарнски аграрци, горд како паун што се венчав со Ана порцеланска аристомачка. Бев невнимателен вообразен, наивен и глупав. Го плаќам тоа во кеш. Дебело го заслужив. Бев како и сите вие што ме читате, убеден дека сум исклучок кој го потврдува правилото. Јасно, мене несреќата ќе ме одбегнува, секогаш ќе збришеме некаде пред дождот. Нашата генерација е преповршна за брак. Се жениш како што одиш во кафана&#8217;. Ако не читате меѓу редови ќе доживеете дека оној човек на кој сте потрошиле половина живот и кој до вчера ви честитал роденден со крин и папрат, нема да ви честита воопшто. Што и&#8217; фали на комбинацијата на крин и папрат, на која сте и&#8217; нашле маана. Тоа или ништо. Ништо. Вие сте и онака онаа &#8216; мртва&#8217; педесетгодишна жена што пишува безумни писма за жени кои се&#8217; уште не го промашиле животот. За жал, огромен дел од животот поминуваме во потрага по маж, па кога е веќе така, нека биде барем потрага по взаемна љубов. Сега сум јас на потег. Престара за живот, премлада за смрт. Статистички гледано, сосема точно. На крајот, се&#8217; се сведува на бројки. А вие? Имате 30 години? Веќе ве убедуваат дека ви е време, дека сте престари, полни со целулит, без план? Добивте еден крин со папрат за роденден? Секоја пара што ја потрошил на вас ја брои или ја смета за фрлена? Лишен од сочуство и неспособен за сожалување, смета дека докажувањето на неговата машкост е вредно бесконечен број животи, вклучувајќи го и неговиот? Гледа на животот како на безвреден и го жртвува на олтарот на славата? </p>



<p>А вие? Се&#8217; уште не сте си заминале,  додека достоинството не сте го спростреле како черга. Па, што чекате? Да наполните 50 години? Тогаш ќе бидете само преплашени. Не од смртта, туку од животот што ви останал. </p>


НЕШТО ЛИЧНО

пишува Офелија Димковска

Можеби ќе ти се допадне

Виртуелна љубов што остава на цедило

Кобра Кобра од Фејсбук и дали „удварањето“ е мртво?